30 lis
Adopcja Berta Hellingera
Adopcja to jedno z najpiękniejszych wyrazów miłości i troski wobec dziecka, które z różnych przyczyn nie może być wychowywane przez swoich biologicznych rodziców. Proces adopcji, chociaż niesie ze sobą szereg wyzwań, również daje szansę na nowe życie i szczęście. Jednym z wybitnych myślicieli na temat relacji rodzinnych i dynamiki systemów rodzinnych jest Bert Hellinger, który wnosi swoje spojrzenie na adopcję i rolę rodziców adopcyjnych.
Hellingera interesuje przede wszystkim to, jak dynamika rodzinna wpływa na życie jednostki, zarówno w przypadku biologicznego, jak i adopcyjnego pochodzenia. Zgodnie z jego teorią, każda rodzina tworzy niewidzialne więzy i układy, zwane “porządkami miłości”. Adopcja, według Hellingera, wprowadza nowe elementy do tych porządków, co może generować wyzwania, ale również otwierać drogę do uzdrawiających doświadczeń.
Rodzice adopcyjni, według Hellingerowskiej perspektywy, powinni być świadomi wpływu przeszłości dziecka na jego obecne zachowanie i emocje. Ważne jest, aby zrozumieć, że dziecko adopcyjne może nosić ze sobą bagaż doświadczeń związanych z odrzuceniem, utratą i brakiem bezpieczeństwa. Rodzice adopcyjni powinni podejść do swojej roli z otwartością na zrozumienie i akceptację tych trudnych uczuć.
Hellinger zwraca uwagę na istotność tworzenia nowego “porządku miłości” w rodzinie adopcyjnej. To oznacza, że rodzice adopcyjni powinni być gotowi zaakceptować zarówno przeszłość, jak i obecną tożsamość dziecka. Niebagatelne jest także uwzględnienie miejsc i ludzi z przeszłości dziecka, ponieważ odmowa akceptacji tych elementów może prowadzić do problemów w relacjach rodzinnych.
Jednym z głównych punktów Hellingera dotyczących adopcji jest konieczność dostosowania się do rzeczywistości. Rodzice adopcyjni powinni być gotowi na wyzwania, jakie mogą wyniknąć z adopcji, ale jednocześnie kierować się miłością, szacunkiem i zrozumieniem. Ważne jest, aby dziecko czuło się akceptowane i kochane takim, jakie jest, bez względu na swoją przeszłość.
Podsumowując, adopcja z perspektywy Berta Hellingera to proces, który wymaga głębokiego zrozumienia i szacunku dla porządku miłości. Rodzice adopcyjni odgrywają kluczową rolę w tworzeniu nowych więzi i układów, które umożliwiają dziecku rozwijanie się w pełni. Wartość adopcji leży nie tylko w daniu dziecku nowego domu, ale także w ofiarowaniu mu szansy na nowy porządek miłości i bezwarunkową akceptację.
W kontekście adopcji, Hellinger podkreśla, że jeśli tylko istnieje taka możliwość, krewni dziecka – choćby w stopniu dalekim – powinni pełnić rolę opiekunów. Jednakże, gdy taka opcja nie wchodzi w grę, na przykład z powodu odmowy ze strony krewnych, adopcja staje się nieunikniona. W takiej sytuacji, istotne jest, aby rodzice adopcyjni zdawali sobie sprawę z istnienia wcześniejszych więzi dziecka i komunikowali mu, że są osobami zastępczymi dla rodziców biologicznych. Temat adopcji niesie za sobą fale emocji, głównie z powodu dotkliwego doświadczenia porzucenia.
W moim przekonaniu kluczowe jest, aby dziecko odczuwało, że ma miejsce w życiu osób, od których pochodzi, bez konieczności wybierania pomiędzy jednymi a drugimi. Dlatego, nawet gdy faktycznie doszło do oddania dziecka, ważne jest, aby rodzice adopcyjni nie ukrywali prawdy przed nim, ani nie uważali się za „wyższych” i ważniejszych od rodziców biologicznych. Taka transparentność pozwala dziecku zachować uczucie miłości zarówno do jednych, jak i drugich. Przede wszystkim, umożliwia mu także zachowanie poczucia przynależności do swoich prawdziwych korzeni. W żadnym wypadku nie oznacza to jednak zmniejszenia wartości opieki i miłości, jaką rodzice adopcyjni mogą dziecku ofiarować.